Podaci danske službe za praćenje Arktika Polar Portal – koji su deo godišnjeg izveštaja o stanju klime SMO agencije UN za vremenske prilike – pokazuju da je rano leto bilo hladno i vlažno, sa neobično jakim i kasnim snežnim padavinama u junu, što je odložilo početak sezona topljenja.

Nakon toga, međutim, toplotni talas krajem jula doveo je do značajnog gubitka leda.

U smislu „ukupnog balansa mase“ (zbir topljenja površine i gubitka komada leda sa santi leda, pored topljenja „jezika“ glečera u kontaktu sa morskom vodom), ledeni pokrivač je izgubio oko 166 milijardi tona tokom dvanaestomesečnog perioda koji se završava u avgustu 2021.

Uticaj klimatskih promena

Ovi brojevi znače da je ledeni pokrivač završio sezonu sa neto površinskom masom od približno 396 milijardi tona, što ga čini 28. najnižim zabeleženim nivoom u 41-godišnjoj vremenskoj seriji.

Ovo bi se moglo smatrati prosečnom godinom, ali Polar Report primećuje kako su se perspektive promenile zbog klimatskih promena koje brzo napreduju.

Krajem ’90, na primer, ove iste brojke bi se smatrale godinom sa veoma niskim bilansom površinske mase.

U izveštaju se takođe navodi da bi uzrok rane letnje hladnoće mogli biti uslovi u jugozapadnoj Kanadi i na severozapadu Sjedinjenih Američkih Država.

Na ovim teritorijama formiran je ogroman „blokirajući“ sistem visokog pritiska, u obliku grčkog velikog slova Omega (Ō).

Ovaj obrazac toka se redovno javlja u troposferi, i to ne samo u Severnoj Americi, ali nikada ranije nije primećen sa takvom snagom.

Prema izveštaju, analiza World Weather Attribution-a pokazala je da se to može objasniti samo kao rezultat zagrevanja atmosfere izazvanog ljudskim aktivnostima.

2021. značajna godina

Prema izveštaju, 2021. je bila značajna iz nekoliko razloga.

Bila je to godina u kojoj su padavine na Samit stanici, koja se nalazi na vrhu ledenog pokrivača na nadmorskoj visini od 3.200 metara, registrovane u vidu kiše.

U godini je takođe došlo do ubrzanja gubitka leda na glečeru Sermek Kujallek, gde je stopa gubitka inače stagnirala nekoliko godina.

Zimske snežne padavine su takođe bile blizu proseka za period između 1981. i 2010. godine, što je bila dobra vest, jer kombinacija niskih zimskih snežnih padavina i toplog leta može rezultirati veoma velikim gubicima leda, kao što je bio slučaj 2019. godine.